Varkens in nood op Lisboa Airport
Claustrofobie. Je vraag er niet om. Dat heb je, of niet. En fijn is het geenszins. Hele kleine liften? Ik neem de trap wel. Al is die 10 verdiepingen hoog. Grote mensenmassa’s? Ik vermijd ze liever.
Een verademing was dan ook een recent bezoek aan de Portugese regio Alentejo. Die streek beslaat een derde van het hele land – heeft vrijwel dezelfde oppervlakte als Nederland – en telt ruim 776.000 inwoners. Rust, ruimte, relaxed.
Dat gevoel verdween als sneeuw voor de zon bij terugkomst op de luchthaven van Lissabon. Hadden we op de heenweg voor een KLM-vlucht gekozen, terug opteerden wij voor transavia.com, vanwege het voor ons gunstigere vertrektijdstip in de vroege avond.
En ook in de hal bij de gates was het een drukte van jewelste. De 1,5 meter regel werd door iedereen aan zijn laars gelapt, alle stoelen met een niet-op-gaan-zitten-kruis waren gewoon bezet en de tax-free winkels grenzen precies aan deze gates dus was het een grote krioelende megabende tussen mensen die willen winkelen en mensen die een zitplaats zochten. Zouden directieleden van transavia.com, Ryanair, easyJet en overige no-frills maatschappijen die dag bij ons in de rij hebben gestaan, dan zou het schaamrood hen op de kaken hebben gestaan.
Ik kreeg bewondering voor de ontwerpers van Schiphol. Hoewel ook aan onze nationale luchthaven het een en ander valt te verbeteren, hebben ze de lay-out en de passagiersstromen behoorlijk op orde. Omdat ze toch wat tijd over hebben vanwege de huidige lagere passagiersaantallen, kan er wellicht een Schiphol team naar Humberto Delgado Airport afreizen om daar in Terminal 2 orde op zaken te stellen. Want low-budget mag niet synoniem staan voor erbarmelijke omstandigheden. Mijn tip voor Lissabon-gangers – vlieg naar/van naar Terminal 1.
Marcel Baltus
Baltus Communications
Topics:Reis & vervoer
Trefwoorden: vliegen, luchthaven, Lissabon, Schiphol